Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, παρόλο που το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων συνολικά έχει σχεδόν εξαντληθεί από τους προηγούμενους ομιλητές και ομιλήτριες, δεν μπορώ να μην απασχολήσω έστω και για ελάχιστα λεπτά το Σώμα με το ολοκαύτωμα των Κερδυλλίων Σερρών, το οποίο αναφέρθηκε ελάχιστα στη σημερινή συζήτηση.

Στις 17 Οκτωβρίου του 1941 τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής ως αντίποινα για τη δράση μικρής ανταρτικής ομάδας με το όνομα «Οδυσσέας Ανδρούτσος» στην ευρύτερη περιοχή συγκέντρωσαν όλους τους άρρενες κατοίκους από δεκαπέντε έως εξήντα ετών των χωριών Άνω και Κάτω Κερδύλλια, δηλαδή πάνω από διακόσιους ανθρώπους, και τους εκτέλεσαν μέχρι ενός. Στη συνέχεια έκαψαν τα σπίτια και των δυο χωριών, ώστε οι οικογένειες των θυμάτων να χάσουν κάθε δυνατότητα επιβίωσης στην περιοχή. Πρόκειται για μια από τις πιο βάρβαρες ιστορίες μαζικών αντιποίνων, από τις πρώτες στη φασιστοκρατούμενη Ευρώπη, χωρίς να ξεχνάμε φυσικά τα αντίποινα του φασιστικού βουλγαρικού στρατού σε Δοξάτο Δράμας και Κορμίστα Σερρών λίγες εβδομάδες νωρίτερα, αλλά και τα ναζιστικά αντίποινα στην Κρήτη που είχαν αρχίσει αμέσως μετά το τέλος της ομώνυμης μάχης.

Το 1950 στον τόπο της εκτέλεσης έγιναν δυο μικρά κενοτάφια, ενώ το 1978 στήθηκε ένα μνημείο προς τιμή των εκτελεσμένων στη διασταύρωση των δρόμων που οδηγούν στα Άνω και στα Κάτω Κερδύλλια.

Το 1998 η κοινότητα των Νέων Κερδυλλίων, που είχε συσταθεί στο μεταξύ, χαρακτηρίστηκε μαρτυρική πόλη. Συντονισμένα, λοιπόν, με τις άλλες μαρτυρικές πόλεις, τα Κερδύλλια διεκδικούν την αποζημίωση που τους οφείλουν οι δράστες του εγκλήματος, αποζημίωση που δεν θα τους λύσει βέβαια κανένα οικονομικό πρόβλημα, ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να επανορθώσει την τραγική ζωή που πέρασαν τα ορφανά παιδιά και οι μόνιμα μαυροντυμένες γυναίκες στον σκληρό αγώνα για την επιβίωση στην Ελλάδα των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Όμως, θα τους δώσει ένα κάποιο αίσθημα δικαίωσης, έστω και τόσο αργά. Ένα αίσθημα δικαίωσης, για το οποίο η παρουσία του Γερμανού προξένου κάθε χρόνο στην επιμνημόσυνη τελετή και η κατάθεση στεφάνου στο μνημείο των θυμάτων δεν μπορεί να θεωρηθεί αρκετή.

Συντονισμένα με τις άλλες μαρτυρικές πόλεις, τα Κερδύλλια διεκδικούν την αποζημίωση που τους οφείλουν οι δράστες του εγκλήματος. Τη διεκδικούν πολιτικά και νομικά και κερδίζουν στα διεθνή φόρα και στις δίκες. Κερδίζουν τη συμπαράταξη και την υποστήριξη άλλων θυμάτων του φασισμού σε όλο τον κόσμο. Κερδίζουν τη συμπαράταξη και την υποστήριξη και εκείνων των αξιοθαύμαστων συμπατριωτών των εκτελεστών, ανάμεσα στους οποίους και το Die Linke, οι οποίοι συναισθάνονται το βάρος της ιστορικής ευθύνης και δεν θα υποχωρήσουν οι κάτοικοι των Κερδυλλίων από τις διεκδικήσεις τους, ώσπου να κερδίσουν οριστικά την απτή απόδειξη της παραδοχής ότι η ιστορία καταδίκασε αμετάκλητα τους εγκληματίες και δικαίωσε τους δικούς τους συγγενείς.

Θα είναι τιμή για αυτή τη Βουλή με την Επιτροπή που θα επανασυστήσει να συμβάλει στη δικαίωση του αγώνα των Κερδυλλίων Σερρών –τώρα πια του Δήμου Αμφίπολης- να συμβάλει στη δικαίωση του αγώνα των κατοίκων όλων των μαρτυρικών πόλεων της επικράτειας. Ας αρχίσει, λοιπόν, το συντομότερο η λειτουργία της Επιτροπής και ας είναι παραγωγική και αποτελεσματική, ώστε να μείνει πραγματικά ιστορική.

Ευχαριστώ.
σχετικό video