Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρία Υπουργέ, το υπό συζήτηση νομοσχέδιο στο άρθρο 19 συγχωνεύει τα ταμεία που διαχειρίζονται την περιουσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δηλαδή το Ταμείο Εθνικής Άμυνας, το Ταμείο Εθνικού Στόλου και το Ταμείο Αεροπορικής Άμυνας σε ένα ενιαίο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, το Ενιαίο Ταμείο Εθνικής Άμυνας (ΕΤΕΑ). Το Ταμείο αυτό, μετά το τέλος του 2015 και την κατάργηση της Υπηρεσίας Αξιοποίησης και Μετεγκατάστασης Στρατοπέδων, αναλαμβάνει και τις αρμοδιότητες της Υπηρεσίας αυτής.
Κυρία Υπουργέ, γνωρίζετε ότι το θέμα των ανενεργών στρατοπέδων απασχολεί τις δύο τελευταίες δεκαετίες τις τοπικές κοινωνίες. Πρόκειται για χώρους που βρίσκονται στον ιστό της πόλης και παρά το ποικίλο ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, δεν παύουν να είναι χώροι προοριζόμενοι για συγκεκριμένη χρήση δημοσίου ενδιαφέροντος. Επίσης, πολλές φορές είναι τόποι ιστορικού ενδιαφέροντος, άσχετα με το αν έχουν κινηθεί και ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για το χαρακτηρισμό τους ως τέτοιων και περιλαμβάνουν κτήρια ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, αντιπροσωπευτικά της περιόδου κατασκευής τους, είτε αυτά έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα είτε όχι.
Βέβαια, τα ανενεργά στρατόπεδα αποτελούν ελπίδα για την απόκτηση χώρων αθλοπαιδιών και αθλητισμού προσιτών στους κατοίκους, γι’ αυτό και υπάρχουν μόνιμα αιτήματα μεταβίβασής τους στους δήμους, δηλαδή διατήρηση του δημοσίου ενδιαφέροντος στην όποια χρήση τους. Αντίθετα, βρίσκει ποικίλες αντιστάσεις κάθε προσπάθεια οικοπεδοποίησης και κερδοσκοπίας πάνω σε αυτά τα κομμάτια γης.
Η μεταφορά, λοιπόν, της αρμοδιότητας για την αξιοποίησή τους στο Ενιαίο Ταμείο Εθνικής Άμυνας, η υποχρηματοδότηση του οποίου μεταφερόμενη από τα ταμεία που θα το αποτελέσουν αναλύθηκε χθες από άλλη ομιλήτρια, γεννά εύλογες ανησυχίες για την πιθανότητα να μπουν οι αρμόδιοι στον πειρασμό της αξιοποίησης των ανενεργών στρατοπέδων ως οικοπέδων-«φιλέτων», όσων βέβαια, δεν παραχωρηθούν στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, για να μετατραπούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων, ενώ ο πέλεκυς μιας πιθανής ένταξης στο ΤΑΙΠΕΔ δεν παύει να επικρέμαται.
Μόνον μια άλλη πολιτική που θα σεβόταν τις ανάγκες της κοινωνίας θα απέτρεπε το ξεπούλημα και θα διασφάλιζε το δημόσιο συμφέρον. Αυτή την πολιτική, μόνο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να την εφαρμόσει.
Υπάρχει όμως και η με αριθμό 1252 τροπολογία, στην οποία θέλω να αναφερθώ και η οποία ανατρέπει τα μέχρι τώρα ισχύοντα στο πεδίο της διαδημοτικής κινητικότητας, όχι μόνο συρρικνώνοντας τις προθεσμίες και παρακάμπτοντας και την ουσιαστική και την τυπική κρίση του ΑΣΕΠ, αλλά παρακάμπτοντας και τη γνώμη του οικείου υπηρεσιακού συμβουλίου, η οποία υποκαθίσταται από όργανο του φορέα προέλευσης του εργαζόμενου.
Βέβαια, ο Υπουργός προσπάθησε να εξηγήσει κάποια πράγματα, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν αρκετά πειστικός, διότι δεν μπορούν να διασκεδαστούν οι υπόνοιες για τη στόχευση της ρύθμισης, η οποία λέει ότι η ισχύς κάθε σχετικής, γενικής ή ειδικής διάταξης αναστέλλεται για έναν μήνα από την έναρξη ισχύος του παρόντος -γιατί για έναν μήνα δηλαδή και όχι για δύο, για τρεις ή για περισσότερους;- και οι μετατάξεις του παρόντος άρθρου διενεργούνται κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης. Αποδεικνύεται άλλη μια φορά ότι αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης από ό,τι αυτή η Κυβέρνηση.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ακόμα και η τροπολογία που επεκτείνει στο δημόσιο τομέα την προστασία γυναικών που βρίσκονται σε κύηση, λοχεία ή κάνουν χρήση άδειας μητρότητας και ανατροφής τέκνου, παρ’ όλο που ασφαλώς και πρέπει να γίνει δεκτή, γίνεται αντιληπτό ότι δεν αποτελεί παρά πρόχειρο επίδεσμο σε μία χαίνουσα πληγή.
Πρόκειται για την πληγή των απολύσεων στον δημόσιο τομέα, των απολύσεων σε κλάδους με ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή γυναικών -νεότερων ή μεγαλύτερων- οι οποίες απλώς πρέπει να ματαιωθούν, αρχίζοντας από τις εκπαιδευτικούς γυναίκες είναι των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, όπως ζητάει η τροπολογία που έχει καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζοντας με τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και με κάθε άλλη κατηγορία εργαζομένων.
Ευχαριστώ.