«Στην Ελλάδα υπάρχει από το 2006 νομοθεσία η οποία  διώκει αυτεπάγγελτα την ενδοοικογενειακή βία - η οποία για να μην γελιόμαστε  αφορά  στη συντριπτική της πλειοψηφία γυναίκες και είναι βία λόγω φύλου. Η ίδια νομοθεσία διώκει τον  βιασμό εντός του γάμου και προβλέπεται δωρεάν νομική βοήθεια για τα θύματα και ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του δράστη.
Υπό την εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, λειτουργεί γραμμή SOS όλο το 24ωρο και υπάρχουν 40 συμβουλευτικά κέντρα και 21 κέντρα φιλοξενίας για γυναίκες θύματα βίας και τα παιδιά τους, όπου επίσης παρέχεται συμβουλευτική εργασίας. Αυτά τα κέντρα χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά προγράμματα. Ο νόμος προβλέπει, επίσης, διαδικασία ποινικής διαμεσολάβησης, η οποία έχει σχετικά περιορισμένη εφαρμογή αλλά και έχει επισύρει και αρνητικές κριτικές.
Επίσης, από το 2017, ενσωματώθηκε στη νομοθεσία μας  η Οδηγία 2012/29/ΕΕ για την υποστήριξη και την προστασία θυμάτων εγκληματικότητας χωρίς διακρίσεις λόγω φυλής, χρώματος, εθνικότητας, εθνότητας, γλώσσας, θρησκείας, κοινωνικής προέλευσης, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, περιουσιακής κατάστασης, ηλικίας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, αναπηρίας ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λειτουργεί η Ελληνική Αρχή Αποζημίωσης.
Με αυτή την υποδομή, η ελληνική κυβέρνηση προχωρεί στην  κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης. Το σχετικό νομοσχέδιο έχει αναρτηθεί στις 17/11 για διαβούλευση, η οποία λήγει στις 02/12. Άρα το νομοσχέδιο θα εισαχθεί στη Βουλή προς ψήφιση, αν όχι τις τελευταίες εβδομάδες του 2017, τις πρώτες εβδομάδες του 2018 και αυτή θεωρώ ότι είναι μια καλή είδηση και είμαι πολύ ευχαριστημένη που είμαι σε θέση να σας την ανακοινώσω σήμερα.
Εκτός από την κύρωση της Σύμβασης, στο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται αλλαγές στη νομοθεσία ώστε οι διατάξεις περί ενδοοικογενειακής βίας να περιλαμβάνουν και τα μέλη του συμφώνου συμβίωσης, τα οποία σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία από το 2016 μπορούν να ανήκουν και στο ίδιο φύλο, αντιμετωπίζονται θέματα αποζημίωσης των θυμάτων- γιατί η προηγούμενη νομοθεσία είχε ατέλειες-, απαγορεύεται η οπλοφορία στους δράστες ενδοοικογενειακής βίας και απαγορεύεται η επιστροφή αλλοδαπού/ής θύματος ενδοοικογενειακής βίας.
Επίσης, θεσμοθετείται όχι μόνο η παρακολούθηση και αξιολόγηση των μέτρων πρόληψης και καταπολέμησης των μορφών βίας που καλύπτει η Σύμβαση, αλλά και η συλλογή αναλυτικών σχετικών στατιστικών στοιχείων κατά τακτά χρονικά διαστήματα.
Μέσα στο 2018, θα πρέπει να επιλυθεί το θέμα της χρηματοδότησης των δομών υποστήριξης γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας για το 2019, είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό - εφόσον μάλιστα, όπως αναμένεται, η χώρα θα έχει βγει από την επιτροπεία και θα μπορεί η κυβέρνηση να εφαρμόσει  κοινωνική πολιτική σύμφωνα με τις πεποιθήσεις της - είτε με ανανέωση των σχετικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων, τόσο για τις χώρες που έχουν ήδη κυρώσει τη Σύμβαση όσο και για εκείνες που θα το κάνουν από τώρα και ύστερα.
Βεβαίως, όπως είπανε πολλές προλαλήσασες και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, η νομοθεσία είναι αναγκαία, αλλά αναμφισβήτητη αναγκαιότητα παραμένει και η αμφισβήτηση των στερεοτύπων του φύλου από ένα γυναικείο φεμινιστικό κίνημα που θα ενδυναμώσει τις γυναίκες, αποτρέποντας τη θυματοποίησή τους, και που θα διαμορφώσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα ώστε η δικαστική εφαρμογή της νομοθεσίας να έχει τα αποτελέσματα που έχει το πνεύμα του νομοθέτη.»