Κυρία και κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορώ να μην σχολιάσω αυτά που ακούστηκαν για δεύτερη φορά περί του πώς ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2010. Όπως εγώ βρήκα τα Πρακτικά της τοποθέτησης των τότε εκπροσώπων μας, που αναφέρονται στα ίδια σημεία τα οποία και εμείς επικρίνουμε, στη συνέντευξη, έτσι θα μπορούσε να τα βρει και ο κ. Ρήγας και ο κ. Κουτσούκος.
Εγώ το είπα στην Επιτροπή. Ο κ. Κουτσούκος επαναλαμβάνει το ψέμα. Δεν θέλω να επαναλάβω εδώ μέσα το όνομα του μακαρίτη που επαναλάμβανε το ίδιο ψέμα. Πες-πες στο τέλος κάτι θα μείνει.
 Ακούσαμε και μία είδηση, ότι υπάρχει νομοσχέδιο στο οποίο το δεύτερο κόμμα της Συγκυβέρνησης, το δεκανίκι της Νέας Δημοκρατίας δεν θα πει «ναι» σε όλα. Μακάρι να ζήσω να το δω και αυτό εδώ μέσα. Πολύ θα χαρώ!
Ακούστηκαν κάποιες προκλήσεις που δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητες, κύριε Υπουργέ. Αναγκάζομαι και εγώ να σας πω ότι η άσκηση από Υπουργεία, άρα και από Υπουργούς της δυνατότητας του ελληνικού δημοσίου να προσφεύγει στη δικαιοσύνη είναι τρομοκρατία, όταν στρέφεται εναντίον εργαζομένων και των διεκδικήσεών τους και είναι ευνοιοκρατία, όταν απουσιάζει από δίκες που αφορούν καταλήστευση δημοσίου χρήματος, στην οποία δίκη όλως τυχαίως ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος υπερασπίζεται τους κατηγορούμενους επιχειρηματίες.
Πείτε μου αν αυτό είναι πολιτική παρέμβαση στη δικαιοσύνη, για να θυμηθούμε και μια πτυχή της χθεσινής συζήτησης. Μήπως αυτό αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα; Γιατί εγώ δεν μπορώ να σκεφθώ άλλη ευρωπαϊκή χώρα –και πείτε μου εσείς αν ξέρετε κάποια- που θα συνέβαινε κάτι τέτοιο και όλοι οι εμπλεκόμενοι θα παρέμεναν στις θέσεις τους.
Ας γυρίσουμε στο νομοσχέδιο. Πέρυσι τέτοιο καιρό, κύριε Υπουργέ, σας επέκριναν πολύ έντονα για το γεγονός ότι φέρατε μία τροπολογία που ανατρέπει όσα ξέρουμε για τη δημόσια διοίκηση στο νόμο περί αυθαιρέτων.
Πολύ σύντομα αναγκαστήκαμε να παραδεχθούμε ότι είχαμε άδικο. Η τροπολογία σας ήταν στο σωστό νόμο, γιατί καταντά τη δημόσια διοίκηση ένα αυθαίρετο με ολοφάνερα στρεβλή κατασκευή με μισοκτισμένους ημιϋπαίθριους, αναμονές και όλων των ειδών τις προσθήκες.
Τέτοια δομή, τέτοια όψη παρουσιάζει και το σημερινό νομοσχέδιό σας, ειδικά με τις διαδοχικές πολυσέλιδες φερόμενες ως νομοτεχνικές βελτιώσεις -είκοσι έξι προχθές, δεκαεπτά σήμερα- με τις οποίες μας έχετε βομβαρδίσει. Δεν μπορώ να μην τις σχολιάσω και ας αναγκάζομαι να εισέλθω σε θέματα άρθρων.
Πολλές από αυτές μας κάνουν να αναρωτιόμαστε σε ποιους κάνετε καψόνι, σε μας που προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τη σημασία της παραγραφοποίησης, χωρίς να αλλάζει το εδάφιο ή στους δυστυχείς απορριπτόμενους υποψήφιους για τους οποίους αλλάζετε, με ρυθμό κολοκυθιάς, τις προθεσμίες για ενστάσεις στις δέκα ημέρες αντί για δεκαπέντε, στις δεκαπέντε ημέρες αντί για τριάντα, πέντε αλλά εργάσιμες ή μη εργάσιμες, λες και θα εξαρτηθεί τίποτα από το αν προσφύγουν οπουδήποτε, εμπρόθεσμα ή όχι.
Αυτή πάλι η αρμόδια Γενική Διεύθυνση για τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση εφαρμογής της πολιτικής διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού της δημόσιας διοίκησης που αντικαθιστά σε τέσσερα τουλάχιστον σημεία τη Γενική Διεύθυνση Διοίκησης και Ανθρώπινου Δυναμικού και μας κάνει να θυμηθούμε τον Όργουελ και τη νέα γλώσσα του, τι ακριβώς είναι και σε τι θα διαφέρει από τη μέχρι τώρα Γενική Διεύθυνση Διοίκησης και Ανθρώπινου Δυναμικού;
Κύριε Υπουργέ, πρόκειται για τη Γενική Διεύθυνση του Υπουργείου σας, από εκείνες που υποτίθεται ότι βρίσκονται στο προεδρικό διάταγμα μαζί με τα οργανογράμματά τους και δεν μπορείτε να αποφασίσετε πώς θα ονομάζεται; Τι να υποθέσουμε;
Ανάμεσα, λοιπόν, στις τεσσερισήμισι δεκάδες νομοτεχνικές βελτιώσεις που μας φέρατε υπάρχει και αυτή που αναδιατυπώνει τα προσόντα των ιδιωτών εμπειρογνωμόνων, αλλάζοντας τη σειρά αυξημένης επιστημονικής κατάρτισης και εμπειρίας με το εγνωσμένο κύρος. Ήταν το ένα μπροστά από το άλλο και τώρα τα βάζει ανάποδα.
Κύριε Υπουργέ, επειδή στην Ελλάδα –και ίσως όχι μόνο- και ειδικά όταν αναφερόμαστε σε τόσο ασαφείς ιδιότητες «είσαι ό,τι δηλώσεις», όπως είπε κάποιος άλλος διάσημος μακαρίτης ή ό,τι βρεθεί κάποιος που έχει τους λόγους του να σε δηλώσει, αν και διαφωνούμε με το σύνολο του νομοσχεδίου σας, μπαίνουμε στη λογική σας και σας παρακαλούμε ή σας προκαλούμε να βάλετε σαν όρο συμμετοχής ιδιώτη-εμπειρογνώμονα στα Συμβούλιά σας την απουσία οποιασδήποτε συναλλαγής και σχέσης υπηρεσιακής και κυρίως οικονομικής με το ελληνικό Δημόσιο για τα προηγούμενα, αλλά και για τα επόμενα πέντε χρόνια. Βάλτε το αυτό αν τολμάτε σαν όρο συμπερίληψης στο περίφημο μητρώο και να δούμε πόσοι υποψήφιοι γι’ αυτήν τη δουλειά θα σας μείνουν.
Όσον αφορά το πανταχόθεν βαλλόμενο «αμαρτωλό» άρθρο 5, θα ήθελα να σας πω, κύριε Υπουργέ, ότι όσο κι αν το κόβετε και το ράβετε, παραμένει «αμαρτωλό» και θα εξακολουθήσει να βάλλεται. Διότι όσο, ειδικά όπως προσθέσατε, αιτιολογημένη κι αν είναι η απόφαση του οικείου Υπουργού να τοποθετήσει ως προϊσταμένους σε οργανικές μονάδες υπαλλήλους που ασκούσαν αυτά τα καθήκοντα κατά τις διατάξεις περί αναπλήρωσης, δεν παύει να ευνοεί τους ήδη ευνοημένους. Και η ρύθμιση που εξασφαλίζει ότι θα προηγηθούν όσοι κατείχαν αυτή τη θέση πριν από τις 31/12/13, από όσους την κατέλαβαν μετά, δεν είναι παρά μια παραχώρηση στον κυβερνητικό σας εταίρο που προφανώς έχει μεγαλύτερη αναλογία δικών του στην πρώτη κατηγορία.
Κύριε Υπουργέ, μπορείτε να συνεχίσετε να προσθέτετε πανωσηκώματα και τζαμαρίες στο αυθαίρετό σας. Δεν θα το κάνετε καλύτερο. Πάντα μπορείτε να το κάνετε χειρότερο. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα το ανακατασκευάσει από τα θεμέλια.