ΔΡΑΣΕΙΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

28.03.2014

Περιοδεία 27 και 28 /3/2014 σε χώρους κράτησης μεταναστών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη

Πηγή: εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
(Όχι μόνο) 18 μήνες στην κόλαση                                            Προαναχωρησιακή κράτηση: Χρυσοφόρα κρεατομηχανή
 Η πρόσφατη (27-28/3) περιοδεία μας με την Αννέτε Γκροτ, μέλος του γερμανικού κοινοβουλίου του Die Linke και τις Μαρία Σταύρακα διερμηνέα, Κατερίνα Πέρος συνεργάτρια, Αννα Κοκτζίδου δημοσιογράφο κρατικής ραδιοφωνίας της Στουτγκάρδης, και Ελενα Παναγιωτίδου δημοσιογράφο εφημερίδας της Ζυρίχης σε χώρους κράτησης μεταναστών στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη μας επιβεβαίωσε εντονότερα την εικόνα που ήδη είχαμε: Οι χώροι στους οποίους εγκλείονται μαζικά μετανάστες και πρόσφυγες, ενήλικοι και ανήλικοι, γυναίκες και άνδρες, ασθενείς και υγιείς – το τελευταίο εξ άλλου εκεί  αλλάζει εύκολα – με βάση την κατά Δένδια διασταλτική ερμηνεία της ενωσιακής αλλά και της εθνικής νομοθεσίας, είτε ονομάζονται Κέντρα Προαναχωρησιακής Κράτησης Αλλοδαπών,    είτε Κέντρα Πρώτης Διαχείρισης Λαθρομεταναστών(!), είτε Κέντρα Ταυτοποίησης Αλλοδαπών (το είδος ευδοκιμεί σε νησιά, άγνωστο γιατί) είτε Τμήματα Συνοριακής Φύλαξης, δεν είναι                                                      παρά τόποι όπου οποιοδήποτε δικαίωμα των εγκλείστων μόνο κατά τύχη γίνεται σεβαστό.                                                                       Περίπου 7.000 άνθρωποι, με διακηρυγμένη πρόθεση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη να φθάσουν τις 10.000, οι οποίοι δεν έχουν καταδικασθεί για κανένα αδίκημα, βρίσκονται υπό καθεστώς διοικητικής κράτησης μέσα από δύο κυρίως διαδικασίες: Κατά την πρώτη, ως θύματα του Ξένιου Δία, έχουν συλληφθεί επειδή βρέθηκαν χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, τα οποία είτε ποτέ δεν απέκτησαν είτε, ακόμη και ύστερα από χρόνια δουλειάς στη χώρα μη έχοντας συγκεντρώσει λόγω ανεργίας τα αναγκαία ένσημα δεν κατόρθωσαν να τα ανανεώσουν, είτε ευρισκόμενοι σε διαδικασία εξέτασης αιτήματος ασύλου. Κατά τη δεύτερη, αφού επέζησαν μιας ή περισσότερων παράνομων επαναπροωθήσεων των επιχειρήσεων «ΑΣΠΙΔΑ» και «ΠΟΣΕΙΔΩΝ», έχουν συλληφθεί για παράνομη είσοδο στη χώρα, έχουν παραμείνει σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων μέχρις ότου η εισαγγελία παραιτηθεί από την ποινική τους δίωξη και η αστυνομική διεύθυνση εκδώσει απόφαση απέλασης και κράτησης, έχουν παραμείνει για 15-25 μέρες υπό «περιορισμό της ελευθερίας» στο Κέντρο Πρώτης Υποδοχής (μόνον εφ’ όσον βρίσκονται στο Εβρο), και έχουν καταλήξει σε κάποιον από τους χώρους «προαναχωρησιακής» κράτησης αλλοδαπών, ακόμη και αν δηλώνουν ανηλικότητα ή αιτούνται άσυλο.
Εκεί χάνουν 18 μήνες από τη ζωή τους έγκλειστοι για 20-22 ώρες το  24/ωρο σε χώρο με διώροφα κρεβάτια ή στρώματα στο πάτωμα, με ανεπαρκή φωτισμό και αερισμό, με χαλασμένο ή ανύπαρκτο καλοριφερ ή κλιματιστικό, τραγικά υποσιτιζόμενοι, με ανεπαρκή έως ανύπαρκτη ατομική και γενική καθαριότητα, με βασανιστικές ελλείψεις ρουχισμού, με προσχηματική ιατρική περίθαλψη, με ποικιλότροπη παρεμπόδιση κάθε επικοινωνίας τους, με προκλητική αμφισβήτηση κάθε αιτήματος ή ισχυρισμού, που θα μπορούσε να τους βγάλει από την κόλαση: Οσοι επικαλεσθούν ανηλικότητα, θα περιμένουν αρκετές εβδομάδες για να εξετασθούν από ψυχολόγους ή/και  γιατρό/ούς σχετικών ή μη ειδικοτήτων, έστω και αν έχουν κάποιο έγγραφο από τη χώρα τους που να δηλώνει την ηλικία τους, το οποίο πάντα θα πρέπει να μεταφρασθεί ή/και να επικυρωθεί, από  κάποια πρεσβεία, έστω και εκτός  Ελλάδας, διαδικασία που κρατά ακόμη περισσότερες εβδομάδες. Οποιο και να είναι το αποτέλεσμα, σπάνια βρίσκεται θέση σε ξενώνα ανοιχτής φιλοξενίας ανηλίκων, πριν….ενηλικιωθεί ο ανήλικος, μεταφερόμενος από κέντρο σε κέντρο, ώστε να γίνεται πιστευτό ότι οι σχετικές διατάξεις εφαρμόζονται. Οσο για τη δυνατότητα επανένωσης με συγγενείς σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, (το μόνο θετικό στοιχείο του Δουβλίνο ΙΙΙ) αντιμετωπίζεται ακόμη πιο απρόθυμα, ίσως διότι οι σχετικές διαδικασίες απαιτούν κόπο και γνώσεις. Μπορούν βέβαια, ενήλικοι και ανήλικοι, να υποβάλουν αίτημα ασύλου, εφ’ όσον κάποιος από τους αστυνομικούς, που έχουν – αποκλειστική πολλές φορές - πρόσβαση στους χώρους διαβίωσης των κρατούμενων, δεχθεί να μεταφέρει το αίτημα στο αντίστοιχο  Περιφερειακό Γραφείο της «ανεξάρτητης» αλλά πάντα υπαγόμενης στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης Υπηρεσίας Ασύλου, όπου ο αιτών θα κληθεί να παρουσιασθεί, ύστερα από αρκετές εβδομάδες. Αν το αίτημα απορριφθεί σε πρώτο βαθμό – κάτι που φαίνεται να συμβαίνει σε ποσοστά τέτοια, ώστε να παρουσιάζεται επίμονη άρνηση παροχής κάθε σχετικής πληροφορίας από τα εν λόγω Γραφεία – η εξέταση σε δεύτερο βαθμό γίνεται με βάση το φάκελλο  και χωρίς την παρουσία του αιτούντος, ενώ η οικονομικά απρόσιτη προσφυγή σε Διοικητικό Δικαστήριο έχει μηδαμινές πιθανότητες  επιτυχίας. Εξ ίσου μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας έχουν πια και οι προσφυγές κατά της ίδιας της κράτησης.
Αλλά η κόλαση δεν έχει μόνο ένα κύκλο: Με μια σαδιστική τακτική, οι κρατούμενοι προς απέλαση, που απελευθερώνονται επειδή συμπλήρωσαν 18μηνο κατά το οποίο η κρατική εξουσία απέτυχε να τους απελάσει, παίρνουν μια εντολή απομάκρυνσης από τη χώρα μέσα σε 20-30 ημέρες κατά τις οποίες είναι απίθανο να φθάσουν χωρίς χρήματα μέχρι την Αθήνα, όπου φίλοι ή συγγενείς μπορούν να τους βοηθήσουν.  Ξανασυλλαμβάνονται, λοιπόν σε πρώτη ευκαιρία για άλλους 18 μήνες, και αυτό έχει ήδη συμβεί σε μερικές εκατοντάδες ανθρώπους από το Φεβρουάριο μέχρι τώρα, φαινόμενο αντάξιο της Νοτιοαφρικανικής Ενωσης την εποχή του απαρτχάιντ. Για να μην υπάρχει αμφιβολία ως προς την πρόθεση «να τους κάνουν το βίο αβίωτο», ήδη παρατηρείται όλο και συχνότερα το φαινόμενο να μεταφέρονται από την Αμυγδαλέζα στον Εβρο κρατούμενοι που βρίσκονται στον 16ο μήνα της κράτησης. Επί πλέον, κάθε διαμαρτυρία τσακίζεται με την αγριότερη αστυνομική καταστολή και ακολουθεί η ποινική καταστολή. Υπάρχουν τουλάχιστον ένδεκα βαρειές καταδίκες κρατουμένων ύστερα από δίκες στις οποίες οι μάρτυρες κατηγορίας είναι αστυνομικοί, οι διερμηνείς κρατούμενοι, μάρτυρες υπεράσπισης δεν υπάρχουν και οι  δικηγόροι διορίζονται με τη έναρξη της διαδικασίας.                                                                                                          
Όμως αυτή η συστηματική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες οικονομικές παραμέτρους, στις οποίες το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης δίνει τόση σημασία ώστε στο νέο νόμο για τη αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας να ιδρύει Τμήμα Ερευνας και Αξιοποίησης χρηματοδοτούμενων πηγών από την Ε.Ε., υπαγόμενο στη Διεύθυνση Ερευνας και Υποδομών της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Επιτελικού Σχεδιασμού: Το ημερήσιο σιτηρέσιο των 5,8 ευρώ δεν είναι πολύ, όμως δεν δικαιολογεί διατροφή χειρότερη από εκείνη που στις φυλακές εξασφαλίζεται με 1,8 ευρώ, ακόμη κι αν είναι κοινό μυστικό ότι η παραχώρηση του κέτεριγκ αποτέλεσε το αντισταθμιστικό όφελος με το οποίο κάμφθηκαν οι όποιες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, και ότι ανάλογα λειτουργεί η συμπληρωματική προμήθεια ειδών καθαριότητας και τηλεκαρτών. Δεν συμβαίνει το ίδιο με σοβαρότερες «επενδύσεις» (με ευρωπαϊκή συμμετοχή 75% και εθνική συμμετοχή 25% πάντοτε) στων οποίων τις προδιαγραφές ελάχιστες ελληνικές εταιρείες μπορούν να ανταποκριθούν, ενώ εκδηλώνεται ενδιαφέρον και από ξένες επιχειρήσεις:  6.000.000 ευρώ για 50 μεταλλικούς οικίσκους των 10 θέσεων στο Παρανέστι, που θα διπλασιάσουν τη  χωρητικότητα του στρατοπέδου και άλλα τόσα για την Κόρινθο, έρχονται να προστεθούν σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ που δαπανώνται για κάμερες και φουσκωτά, το 1.500.000 ευρώ για το σύστημα παρακολούθησης του Φράχτη και τα 3.500.000 ευρώ για τον ίδιο το Φράχτη (αποκλειστικά από εθνικούς πόρους αυτά). Επί πλέον, 14.000.000 ευρώ για την εταιρεία σεκιούριτυ που θα αναλάβει για 12-14 μήνες τη φύλαξη των 2.500-3.000 κρατουμένων σε Κόρινθο, Παρανέστι και Φυλάκιο Εβρου μόνο, με καθηκοντολόγιο που  περιλαμβάνει «ελέγχους στα κελιά» για «απαγορευμένα αντικείμενα», «απομόνωση» και «δέσμευση» όσων είναι «βίαιοι» ή απλώς «τραγουδούν, φωνασκούν και ενοχλούν τους υπόλοιπους». Αντίθετα για να ξεβουλώσουν οι όζουσες τουαλέτες, να αντικατασταθούν οι αχρηστευμένες βρύσες και οι σπασμένοι νιπτήρες, να επισκευασθούν οι θερμοσίφωνες, τα καλοριφερ στους στρατώνες και τα κλιματιστικά στα κοντέινερ, να αγορασθούν σε επαρκείς ποσότητες σαπούνια, ξυραφάκια, οδοντόκρεμες και απορρυπαντικά ρούχων, να πληρωθεί έστω η υδροδότηση και η αποκομιδή απορριμάτων στο Δήμο χωρίς να απειληθεί διακοπή ακόμη και αυτών των υπηρεσιών, δεν υπήρξαν ποτέ επί ενάμισυ χρόνο αρκετά χρήματα, όμως ίσως τέτοιες δαπάνες να ενταχθούν μαζί με τηλεοράσεις και στεγνωτήρια στα ποσά που ΠΡΕΠΕΙ να απορροφηθούν  μέχρι τέλος Ιουνίου. Η ιατρική περίθαλψη, με ευρωπαϊκή συγχρηματοδότηση, χωρίς επαρκή πρόβλεψη φαρμακευτικής δαπάνης και ανύπαρκτη πρόσβαση στο  δευτεροβάθμιο επίπεδο, ανατίθεται με ολιγόμηνες συμβάσεις σε ΜΚΟ  που αφήνονται απλήρωτες, ώσπου να απελπιστούν και να αποχωρήσουν, ενώ την εποπτεία, μετά το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ, την αναλαμβάνει το ακόμα πιο αμφιλεγόμενο ΕΚΕΠΥ. Από την άλλη πλευρά οι πολυδιαφημισμένοι ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και διερμηνείς προσλαμβάνονται απ’  ευθείας από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, για λίγους μήνες επίσης και γίνεται αντιληπτό πόσο αυτό επιδρά στην αποδοχή αποφάσεων όπως αυτές που τους αποκλείουν την άμεση πρόσβαση στους χώρους διαμονής των κρατουμένων.
Γίνεται λοιπόν διαυγές το πώς δένουν τα μέρη μιας διαβολικής μηχανής, που όλο και πιο δύσκολα ξεφεύγει κάποιος από τα γρανάζια της, που συνθλίβει συστηματικά χιλιάδες ανθρώπους, μαζί με κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος και που στους διαχειριστές της αφήνει και άλλα οφέλη, εκτός από την περηφάνεια ότι «καθάρισαν τις πλατείες» και «επανακατέλαβαν τα κέντρα των πόλεων», γι’ αυτό και δεν έχουν καμιά πρόθεση να τη σταματήσουν. Εμείς θα ανεχθούμε να συνεχίσει να λειτουργεί; 
   
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η Εποχή» στις 6/4/14
 
 

Συνεντεύξεις

31.03.2019

Πατριδοκαπηλία προς μικροκομματική εκμετάλλευση

Εκπροσωπώντας μια κατεξοχήν αγροτική περιοχή, στην επίλυση ποιων προβλημάτων θεωρείτε ότι έγιναν βήματα τα τελευταία χρόνια;
Η κυβέρνηση για να ενισχύσει την ύπαιθρο και να βοηθήσει στην ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού, στήριξε το πρόγραμμα των νέων αγροτών της προκήρυξης του 2016. Ενώ εξαντλήθηκαν τα κονδύλια (μαζί με την υπερδέσμευση), το ΥΠΑΑΤ φρόντισε και εξασφάλισε επιπλέον κονδύλια και ενέταξε όλους του επιλαχόντες της επικράτειας στο πρόγραμμα. Ενδεικτικά, στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας υπήρχαν 667 επιλαχόντες, οι οποίοι τελικά εντάχθηκαν. Μόνο γι’ αυτούς εξασφαλίστηκαν πάνω από 12 εκ. ευρώ επιπλέον χρηματοδότησης, ενώ στο νομό Σερρών εντάχθηκαν επιπλέον 137 επιλαχόντες, αυξάνοντας τον αριθμό των τελικών δικαιούχων στους 724 για το νομό. 

Φωτογραφίες

Επικοινωνία

Διεύθυνση : Διον.Σολωμού 14
Σέρρες 62100
Εmail [email protected]  [email protected]
Tηλ. 23210-22450  , 2103709415-16