Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ «Επιτυχίες» από τις πιο ανατριχιαστικές πλευρές του success story
Πηγή: εφημερίδα Εποχή
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ«Επιτυχίες» από τις πιο ανατριχιαστικές πλευρές του success story
Tης
Αφροδίτης Σταμπουλή
Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του της ΔΕΘ, ανάμεσα στα άλλα, παρουσίασε «επιτυχίες» στο μεταναστευτικό. Για πρώτη φορά, είπε, «μπήκαν στη χώρα μας λαθραία πολύ λιγότεροι απ’ όσους έφυγαν οριστικά». Και έδωσε συγχαρητήρια στην Αστυνομία και το Λιμενικό… Το «θαύμα» αυτό ζητήσαμε να μας εξηγήσει η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Αφροδίτη Σταμπουλή, που ξέρει από πρώτο χέρι την αλήθεια.
Ο πρωθυπουργός πρόβαλε μια από τις πιο ανατριχιαστικές πλευρές του success story του. Όντως, οι συλλήψεις (άρα και οι αφίξεις) αλλοδαπών χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, (κατά την επίσημη ορολογία που αγνοείται προκλητικά, όπως και ο όρος «πρόσφυγας», από το πρωθυπουργικό λεξιλόγιο), είναι κατά το τελευταίο δωδεκάμηνο υποπολλαπλάσιες των αντίστοιχων προηγούμενων.
Στον Έβρο, στην περιοχή όπου η γραμμή των συνόρων βρίσκεται δυτικότερα από την όχθη του ποταμού, ο διαβόητος φράχτης, οι κάμερες και τα σκυλιά κάνουν την πρόσβαση αδύνατη. Εκεί όπου το σύνορο είναι στην κοίτη του ποταμού, οι αστυνομικοί που περιπολούν με βάρκες, όπως μας πληροφόρησε υψηλά ιστάμενος στην ιεραρχία του Σώματος «κάνουν αισθητή την παρουσία τους με φώτα και κραυγές» μόλις ειδοποιηθούν (και πάλι από κάμερες) για ύποπτες κινήσεις και «οι δουλέμποροι γυρίζουν τους αλλοδαπούς πίσω».
Στην περίπτωση που η βάρκα συνεχίσει την πορεία της και οι επιβάτες δηλώσουν ότι θέλουν να παραδοθούν, η ίδια πηγή μάς διαβεβαίωσε ότι βγαίνουν στην όχθη και εκεί συλλαμβάνονται. «Αλλά ποιος θέλει να μείνει κρατούμενος ενάμισι χρόνο;» πρόσθεσε, συμμεριζόμενος προφανώς τη διακηρυγμένη εμπιστοσύνη του υπουργού Προστασίας του Πολίτη στην αποτρεπτική ικανότητα της φήμης των κολαστηρίων του «Ξένιου Δία»
Διερωτάται κανείς, αν μόνο η ελπίδα να αποφύγουν τον ενάμισι χρόνο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης (έστω και με τις πρώτες 15-25 μέρες στο σχετικά υποφερτό Κέντρο Πρώτης Υποδοχής) και όχι κάποιες ανομολόγητες αποτρεπτικές πρακτικές, ατελέσφορες στην ανοιχτή θάλασσα, είναι ο λόγος που οι απελπισμένοι στράφηκαν προς τα νησιά. Διερωτάται, επίσης, για όσους δεν πνίγηκαν, (ή δεν κάηκαν ζωντανοί, όπως η νεαρή γυναίκα και τα παιδάκια της) ποια θα είναι η τύχη των αιτημάτων ασύλου που υποβάλουν στη νέα, αυτοτελή, αλλά πάντα υπαγόμενη στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη υπηρεσία: η ταχύτερη παραλαβή δεν οδηγεί αυτόματα σε ικανοποιητικά ποσοστά θετικών απαντήσεων.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι φιλοξενούμενοι του «Ξένιου Δία», της «Ασπίδας» ή του «Ποσειδώνα» έρχονται αντιμέτωποι με το δέλεαρ του «εθελούσιου επαναπατρισμού», ο οποίος μερικές φορές είναι τόσο «εθελούσιος» ώστε ένας νέος άντρας κρεμάστηκε περιμένοντάς τον σε κάποιο κρατητήριο –από ανυπομονησία, προφανώς.
Κι όλα αυτά μέσα σε ένα χορό εκατομμυρίων (75% ευρωπαϊκών-25% από τον προϋπολογισμό) που διατίθενται για συρματοπλέγματα και μεταλλικούς οικίσκους, κάμερες και σκυλοτροφές, καύσιμα και ξενοδοχειακή –διαμονή– αποσπασμένων, κέιτεριγκ και πολύγλωσσα φυλλάδια, αεροπορικά εισιτήρια και σε λίγο σεκιούριτι και συνεργεία καθαριότητας (με απ’ ευθείας αναθέσεις πάντα), αλλά δε φτάνουν ποτέ για ικανοποιητική διατροφή, ένδυση, περίθαλψη, ατομική υγιεινή και επικοινωνία των δύσμοιρων «φιλοξενούμενων».
Αν με τα δεδομένα αυτά ο κ. Σαμαράς επαίρεται ότι «καθάρισε» τα κέντρα των πόλεων, το ερώτημα που μπαίνει είναι πως θα καθαρίσει τη συνείδησή του.»
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ στις 15-9-2013