ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ



Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση...


Της
Αφροδίτης Σταμπουλή*

Αυτό που πριν λίγους μήνες θα ακουγόταν σαν ανέκδοτο, σήμερα συζητιέται σαν υπαρκτή προοπτική, ή μάλλον κάτι περισσότερο: σαν η μόνη εναλλακτική λύση στην καθημερινή εξαθλίωση, ακόμη και αν οι πιθανότητες επιτυχίας αυτής της λύσης είναι κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένες.
Η μεταστροφή του εκλογικού σώματος γίνεται εμφανής, ακόμα και σε όσους/ες ερχόμαστε σε επαφή με κομμάτια του, που σπάνια εκφράζονται στις δημοσκοπήσεις. Σε εξαιρετικά συντηρητικές περιοχές της χώρας, όλο και πιο συχνά εκφράζεται η αποστροφή προς «αυτούς», που «δεν τους ξαναψηφίζω με τίποτα» από τα στόματα παραδοσιακών ψηφοφόρων «τους».
Όσο κομμάτι αυτής της δυσαρέσκειας και αν απορροφηθεί από το ελληνικό tea party -κατά τον προσφυή χαρακτηρισμό φιλικού διαδικτυακού περιοδικού- του κυρίου Καμμένου, ή και -πολύ λιγότερο- από το αντίστοιχο πράσινο μαξιλαράκι των κυρίων Κατσέλη και Καστανίδη, παραμένει ένα πλήθος εκλογέων των οποίων η στροφή προς τα αριστερά είναι πλέον στατιστικά σημαντική και με αναμφισβήτητη επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Το γεγονός ότι αυτή η στροφή έχει πολύ συχνά μια έννοια παραχώρησης ή και τεσταρίσματος («να δούμε τι θα κάνετε κι εσείς») και όχι συνειδητής αποδοχής όποιων αριστερών αντιλήψεων δεν αλλοιώνει αυτή την επίδραση, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα: ως γνωστόν, στην κάλπη δεν χωρά αιτιολόγηση ψήφου. Επί πλέον το καλοκαιρινό «εγώ δε θα ψηφίσω κανένα, να φύγουν και οι 300» σχεδόν έχει πάψει να ακούγεται. (Πριν η διαπίστωση διαψευσθεί από κάποιο υπέρογκο ποσοστό αποχής, ας φροντίσουμε να ελεγχθεί αν οι πεθαμένοι διαγράφονται από τους εκλογικούς καταλόγους πράγμα καθόλου αυτονόητο, σε μια χώρα όπου συχνά δεν διαγράφονται από τις λίστες συνταξιοδότησης των ταμείων τους).
Βέβαια, αυτά τα φαινόμενα, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα τουλάχιστον, κάθε άλλο παρά εξασφαλίζουν την κρίσιμη μάζα για τη συγκρότηση κυβερνητικής πλειοψηφίας, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που κάθε είδος αντιμνημονιακής - αντινεοφιλελεύθερης αριστεράς άξιας του ονόματός της δεχθεί να συμπράξει σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Εκτός αν, όχι μόνο οι εναλλακτικές μας προτάσεις, καθώς ολοκληρώνονται στην πορεία προς τις εκλογές, πείθουν όλο και περισσότερο ότι οδηγούν σε διέξοδο από την «κοιλάδα των δακρύων», στην οποία μας έριξαν «αυτοί» αλλά και αν η ίδια η διεκδίκησή τους εμπνέει όλο και περισσότερο τα θύματα της μνημονιακής πολιτικής να συστρατευθούν μαζί μας με μια προοπτική, που δεν σταματά στις εκλογές. Να συστρατευθούν μαζί μας για να συνδιαμορφώνουν προτάσεις και να συμμετέχουν στην εφαρμογή τους, να διεκδικούν ρήξεις και ανατροπές και να μοιράζονται τις ευθύνες για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, να ασκούν κοινωνικό έλεγχο σε κάθε μορφής εξουσία, ώστε αυτή αντί να συγκεντρώνεται, να διαχέεται όλο και περισσότερο.
ΣYΡΙΖΑ, gouvernons! («Κυβερνούμε», αντί au gouvernement, «στην κυβέρνηση») όπως θα έλεγε και το γαλλικό Μέτωπο της Αριστεράς.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ στις 23-4-2012