ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ
 
Σέρρες  3-01-2013
Θέμα: Φωτοβολταϊκά στον Εμ. Παππά
 
Με αφορμή τη χθεσινή επίσκεψη (2-1-2013) κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ Σερρών με επικεφαλής την βουλευτίνα Αφροδίτη Σταμπουλή στο ιστορικό χωριό του Εμμ. Παππά και την ενημέρωση από τον Σύλλογο "Καταφύγιο Εμμ. Παππά" για το φωτοβολταϊκό πάρκο που έχει ήδη αρχίσει να κατασκευάζεται στις παρυφές του βουνού δίπλα στο χωριό, επισημαίνουμε τα εξής:
Δεν είναι δυνατόν να ξεκινάει μια τέτοιου μεγέθους (84.000 φωτ/κά κάτοπτρα 17 Mwatt με ετήσιο τζίρο γύρω στα 10 εκ. ευρώ) βιομηχανική εγκατάσταση όταν συμβαίνουν τα παρακάτω:
Α. Η έκταση των 800 στρεμ. διεκδικείται και από τον Δήμο και από το Δημόσιο.
Β. Η εταιρεία υπογράφει συμφωνητικά και με τους δύο διεκδικητές σε μια πανελλαδική πρωτοτυπία εκμίσθωσης γης.
Γ. Η περιβαλλοντική μελέτη έχει σαλαμοποιηθεί και δεν αφορά το σύνολο του φωτοβολταϊκού πάρκου και της συνολικής βιομηχανικής εγκατάστασης , ενώ είναι  γνωστό ότι το έργο εκτελείται τμηματικά μεν αλλά από κοινά και ενιαία επιχειρηματικά συμφέροντα.
Δ. Η τοπική κοινωνία μέσα από τα τρία ομόφωνα ψηφίσματα του Τοπικού Συμβουλίου, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις και τις αποφάσεις του συλλόγου «Καταφύγιο Εμμ. Παππά» έχει διατρανώσει την αντίθεσή της στις παραπάνω μεθοδεύσεις.
Ε. Η «επένδυση» δεν αφορά τους δημότες  μια και δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας (πέρα από τους 2-3 καθαριστές κατόπτρων από την σκόνη των γειτονικών λατομείων) ούτε συνδέεται με αντισταθμιστικά οφέλη.
ΣΤ. Η περιοχή είναι ήδη επιβαρυμένη περιβαλλοντικά από τις «πληγές» των λατομείων και πρέπει να υπάρχει ιδιαίτερη ευαισθησία όταν αποφασίζονται τέτοιου μεγέθους επιπλέον παρεμβάσεις.
 
Γι ’αυτό ζητούμε να σταματήσουν ΤΩΡΑ τα έργα εγκατάστασης της εταιρείας, να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής, να γίνει ανοιχτή διαβούλευση με τους δημότες για τον τρόπο αξιοποίησης της γης των προγόνων τους και να σταματήσουν κάποιοι να βάζουν το επιχειρηματικό συμφέρον πάνω από το περιβάλλον και τις ανησυχίες των κατοίκων.
 
Εμείς, όπως είναι γνωστό, υποστηρίζαμε και υποστηρίζουμε ότι η ενέργεια δεν είναι εμπόρευμα, αλλά δημόσιο κοινωνικό αγαθό και συνεπώς δηλώναμε την αντίθεσή μας με την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας.
Επίσης, για πολύ συγκεκριμένους λόγους, ήμασταν αντίθετοι στον Νόμο 3851του 2010 για τις ΑΠΕ που απέκλειε την Δ.Ε.Η. από τις Α.Π.Ε. και την υποχρέωνε να αγοράζει από τους ιδιώτες σε τιμή πολλαπλάσια από την τιμή που εισέπραττε από τους καταναλωτές. Αντίθετα προέκρινε την ανάπτυξη των Α.Π.Ε ως ένα νέο επενδυτικό “Eldorado” για το ιδιωτικό κεφάλαιο, ως μια από τις πλέον κερδοφόρες επενδυτικές δραστηριότητες πέραν οποιωνδήποτε άλλων κοινωνικών αναγκών και περιβαλλοντικής προστασίας, απουσία αξιόπιστου Μακροχρόνιου Ενεργειακού Σχεδιασμού. Αγνοήθηκαν τότε τα εγκεκριμένα περιφερειακά πλαίσια χωροταξικού σχεδιασμού, τα ρυθμιστικά σχέδια, άλλα σχέδια χρήσεων γης κ.λ.π., όπως επίσης και η προστασία των δασών, των προστατευόμενων περιοχών, ευαίσθητων οικοσυστημάτων (π.χ. ποτάμιων), της γης υψηλής παραγωγικότητας κ.λ.π.
Με τον μανδύα της «πράσινης ανάπτυξης», υιοθετήθηκε η νεοφιλελεύθερη προώθηση των Α.Π.Ε. ως ένας από τους τομείς που θα αναλάμβανε να αναζωογονήσει την κερδοφορία μερίδων του κεφαλαίου (όπως επίσης επιχειρείται με τη διαχείριση απορριμμάτων) γεγονός που αποδεικνύεται από την ταχύτητα και το εύρος της δραστηριότητας μεγάλων ομίλων γύρω από αυτόν τον κλάδο.
Επί της ουσίας πρόκειται για την εμπορευματοποίηση ενός ζωτικού δημόσιου αγαθού, κρίσιμου για τη διαβίωση, με ταυτόχρονη εκποίηση δημόσιας γης, άρση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και οποιουδήποτε περιοριστικού κανονιστικού θεσμικού πλαισίου.
Συνεπώς, η διείσδυση των Α.Π.Ε. αντί να στοχεύει στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην υποκατάσταση παραγωγής ενέργειας από τα καύσιμα, στην αποκέντρωση της παραγωγής, στην ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας και παραγωγής και στο σεβασμό της φέρουσας ικανότητας των οικοσυστημάτων, της αισθητικής του τοπίου και των άλλων τοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων, μετατράπηκε σε μια διαδικασία ολοκλήρωσης της νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας».
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι:
α) Τα προβλήματα βιωσιμότητας του ΛΑΓΗΕ που αποτυπώνουν τα αδιέξοδα της πολιτικής «απελευθέρωσης» της αγοράς, με αποτέλεσμα να παίρνονται μέτρα που να ευνοούν τους μεγάλους ενεργειακούς ομίλους, τόσο των Α.Π.Ε. όσο και αυτούς που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια από φυσικό αέριο.
β) Η διαρκής και αλματώδης αύξηση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος και ιδιαίτερα για τις   μικρές οικιακές καταναλώσεις (28% μέσα στο 2013),
γ) η εξαπάτηση τμημάτων της κοινωνίας, αφού οι κυβερνήσεις υποσχόμενες τεράστιες αποδώσεις στα φωτοβολταϊκά, οδήγησε μικροεπενδυτές και αγρότες να διαθέσουν το αποταμιευμένο εισόδημά τους και να δανειστούν προκειμένου να επενδύσουν στο «χρυσορυχείο» των Α.Π.Ε.,
δ) η ενίσχυση των κερδών των κρατών εξαγωγής του εξοπλισμού για Α.Π.Ε. όπως είναι η Γερμανία, η Δανία, η Κίνα κ.λπ.